Eenzaam en onveilig
Lisa kijkt terug op een jeugd waarin ze zich ontzettend eenzaam en onveilig heeft gevoeld. Zo lang ze zich kan herinneren waren er problemen thuis. Jarenlang leefde ze tussen ruziënde ouders en had ze te maken met woedeaanvallen van haar broertje. 'Ik heb toen al snel geleerd om mezelf aan de kant te zetten en voor iedereen te zorgen.'
Verbergen voor de buitenwereld
Volgens Lisa was haar moeder heel goed in het verbergen van haar problemen. Voor de buitenwereld leek het daardoor alsof er niks aan de hand was. 'Mijn moeder is heel christelijk opgevoed. Het was een taboe om over problemen in het gezin te praten. Dus dit probeerde zij te verbergen. Hierdoor hebben we geen steun gehad van onze omgeving. Nergens voelde ik me gezien.'
Emotionele steun
Op haar 14e scheidden Lisa's ouders en verloor ze het contact met haar vader. Sindsdien zocht haar moeder Lisa steeds meer op voor emotionele steun. 'Mijn moeder kwam naar mij toe om over haar problemen te praten, maar ik kon zelf bij niemand terecht met mijn verhaal. Ik had pas door dat dit niet normaal was toen ik in de hulpverlening terechtkwam en ze zeiden dat de rollen bij ons zijn omgedraaid.'
Individuele hulp
Lisa: 'Ik kreeg uiteindelijk zelf last van angsten en depressies. Hier heb ik hulp voor gekregen. Maar er werd heel erg gekeken naar wat ík anders kon doen. Vaak vergaten hulpverleners dat ik voor verandering ook mijn moeder nodig had. Zij moest ook veranderen. Ik vind het heel vreemd dat de hulpverlening nooit bij ons thuis is langsgekomen en naar iedereen heeft geluisterd.'
