Gezien en gehoord worden: steun voor kinderen met gescheiden ouders

Leven tussen twee huizen

Marit was acht jaar toen haar ouders uit elkaar gingen. Voor haar voelde dat als een verwarrende periode. 'Wat ik toen nodig had was iemand die zei: "Ik zie je, ik ben er voor je en ik kies geen partij."'

Lenthe was anderhalf toen haar ouders scheidden. 'Ze hadden een co-ouderschapsplan en konden meestal goed met elkaar overweg. Dat was fijn. Maar toen ze nieuwe partners kregen en ik nieuwe broertjes en zusjes kreeg, voelde ik me een buitenstaander. Ik was altijd de enige die van huis moest wisselen. Dat gevoel verdween niet, ook al deden mijn ouders hun best.'  

Leven tussen twee huizen bracht veel uitdagingen en emoties met zich mee. Voor Lenthe waren vooral de wisseldagen zwaar. 'Ik zag er altijd tegenop. Je moet afscheid nemen, opnieuw wennen aan het andere gezin, en je mist de ouder waar je niet bent. Mensen onderschatten dat.'    

Het gemis van steun

Marit voelde zich vaak alleen. 'Er was toen nog weinig herkenning. Ik was een van de weinige kinderen met gescheiden ouders. Leerkrachten of sportcoaches zagen het misschien wel, maar niemand vroeg er echt naar. Wat ik miste, was iemand die gewoon naast me stond. Niet kwam met oplossingen, maar gewoon een luisterend oor, een arm om me heen. Iemand die zei: "Wat een rotsituatie, ik snap je."'

Ook Lenthe had weinig mensen buiten haar gezin die steun boden op een manier die zij nodig had. 'Het zou geholpen hebben als mensen ernaar hadden gevraagd. Er ligt nog steeds een taboe op. Veel mensen durven dat niet, omdat ze bang zijn dat een kind verdrietig wordt. Maar verdriet mag er zijn. Een simpel appje met "hoe gaat het vandaag?" had al veel verschil gemaakt.'

Zorgeloze momenten

Lenthe vond steun in zorgeloze momenten. 'De leuke momenten met de gezinnen. Dat je wat samen deed en het gevoel had erbij te horen. Dat je familie aangeeft dat ze het echt leuk vinden dat je er bent, dat geeft een warm gevoel.'

De kracht van gedeelde ervaring

Pas jaren later vonden ze de steun die ze zochten via Villa Pinedo, een stichting die kinderen met gescheiden ouders koppelt aan een online-buddy. In 2020 werd Marit online-buddy van Lenthe. 'Ik voelde dat Marit mij écht begreep', zegt Lenthe. 'Als ik tegen een wisseldag opzag, wist zij precies wat ik bedoelde. Het gevoel dat je niet alleen bent, dat was zó fijn.'

Marit: 'Ik dacht vaak: "Wauw, ik weet precies hoe jij je voelt." Het triggerde mijn eigen herinneringen, maar het hielp ook in mijn verwerking. Ik had vroeger zo iemand nodig gehad. Nu kon ik dat voor Lenthe zijn.'

De cirkel rond

Na bijna vijf jaar chatten sloten ze hun contact af. Lenthe is inmiddels zelf online-buddy geworden. 'Ze zei dat ze zoveel aan mij had gehad en dat ze nu een ander wilde helpen', vertelt Marit ontroerd. 'Dat vind ik zó gaaf. Dan denk ik: Misschien is mijn ervaring toch ergens goed voor geweest.'

Wat kinderen écht nodig hebben

Ieder kind beleeft een scheiding op een eigen manier. De omstandigheden en emoties verschillen, maar één behoefte klinkt steeds terug: gezien en gehoord worden, vooral door iemand die je situatie begrijpt.