De sluiting van opvang en scholen en het gedwongen thuiswerken tijdens de eerste lockdown heeft in veel gezinnen de stress opgevoerd. Vooral in eenoudergezinnen en gezinnen waarin iemand extra zorg nodig had, liepen de spanningen op. En de gedwongen scheiding tussen gezinnen en grootouders werd overal als een groot gemis ervaren. Dat constateren onderzoekers van de Hogeschool Utrecht.
Tijdens de eerste lockdown onderzocht het lectoraat Jeugd van de Hogeschool Utrecht de impact van de coronamaatregelen op het gezinsleven. Ruim tweeduizend ouders en grootouders vulden vragenlijsten in over de gevolgen van corona voor het combineren van werk en gezin, het gezinsfunctioneren en de relatie tussen grootouders en hun kinderen en kleinkinderen.
Vooral ouders van basisschoolleerlingen hadden tijdens de eerste lockdown hun handen vol aan het combineren van werk en gezin. Maar ze hadden ook meer rust en tijd voor elkaar. Dat lag vaak anders in gezinnen die met veel zorgen in een isolement terechtkwamen en niet meer konden rekenen op steun uit hun netwerk.
Het fysieke contact met grootouders werd in alle gezinnen gemist, ondanks de digitale vervangers.
'Dit onderzoek bevestigt het grote belang van informele steun, bijvoorbeeld van grootouders, voor het welbevinden van alle gezinnen, niet alleen kwetsbare', stelt Caroline Vink van het NJi. 'Het zou goed zijn als dit onderzoek een vervolg krijgt. Corona maakt als een vergrootglas zichtbaar hoe belangrijk steun uit de omgeving is voor de opvoeding.'
Bron: Hogeschool Utrecht; Nederlands Jeugdinstituut