Wanneer migrantenouders hun eigen cultuur en taal willen behouden, heeft dit geen negatieve uitwerking op de educatieve ondersteuning van hun kinderen. Dat blijkt uit onderzoek van Ryanne Francot, die op 25 juni promoveerde aan de Universiteit Utrecht.
Francot onderzocht hoe ouders met een Turkse of Noord-Afrikaanse achtergrond hun kinderen in de voorschoolse en basisschoolperiode ondersteunen in hun ontwikkeling: bij het onderwijs dat zij krijgen, en bij hun integratie in de samenleving.
De resultaten van het onderzoek lijken te wijzen op de voordelen van een multicultureel integratiebeleid versus een assimilatiebeleid. Een assimilatiebeleid is erop gericht dat immigranten zich zo snel en zo veel mogelijk aanpassen aan de dominante cultuur en taal van het land.
Volgens Francot kan assimilatie de afstand tussen migrantengroepen en de meerderheidssamenleving eerder vergroten dan verkleinen. Dat kan de relatie van ouders met opvang- en onderwijsprofessionals verstoren, terwijl juist die professionals een cruciale rol vervullen als verbindende factor tussen migrantengezinnen en de samenleving.
Goede band met leerkracht
Bij een multicultureel integratiebeleid is er ruimte voor het behoud van de eigen cultuur en taal. Uit het onderzoek blijkt dat dit geen negatieve uitwerking heeft op de educatieve ondersteuning van kinderen in migrantengezinnen. Migrantenouders met een voorkeur voor hun eigen taal en cultuur doen hun best om hun kind zo goed mogelijk te ondersteunen. Dit doen zij door thuis een stimulerende leeromgeving aan te bieden en door op de opvang en op school te streven naar een goede band met de leerkracht en aan ouderparticipatie te doen.
Bron: Universiteit Utrecht