Een zoektocht
In eerste instantie werd vastgesteld dat Naomi PDD-NOS heeft. Dit valt onder de noemer autisme, maar heeft niet genoeg kenmerken voor het vaststellen van autisme. 'Op mijn twintigste ben ik daarom opnieuw naar de huisarts gegaan. Na nieuwe onderzoeken werd op mijn 26e vastgesteld dat ik autisme (ASS) heb. Ik ben nu heel blij dat ik duidelijkheid heb gekregen', vertelt ze.
Vriendschap
Op school had Naomi nooit zo'n last van haar autisme, tot ze ineens gepest werd en ze op een nieuwe school verder moest. Naomi: 'Ik vond en vind het lastig om vriendschappen op te bouwen en te onderhouden. Het kost mij meer moeite om te ontdekken hoe, en of de wederzijdse verwachtingen en interesses op één lijn zitten.' Inmiddels heeft Naomi een aantal goede vriendschappen opgebouwd. 'Bij hen kan ik écht mezelf zijn en zij zijn oprecht geïnteresseerd in mij. Dat doet mij enorm goed!'
Prikkels
Na haar studie heeft Naomi jarenlang in de kinderopvang gewerkt. Hier is ze vorig jaar mee gestopt omdat de omgeving voor haar te prikkelrijk was. 'Er zijn veel onverwachte momenten met de kinderen. Ik heb hier veel problemen mee gehad. Hoewel ik werken met kinderen erg leuk vind, was het niet meer te doen. Ik kwam vaak moe thuis na een lange dag werken en merkte ik dat ik weinig aansluiting vond bij mijn collega's. Aan de hand van de vaststelling van autisme bij mij ben ik erachter gekomen dat ik niet meer in de kinderopvang wil werken, hoe erg mijn hart ook bij kinderen ligt.'
Praten over autisme
Wanneer Naomi over autisme praat probeert ze zo dicht mogelijk bij zichzelf te blijven. 'Ik zeg niet "Ik ben een autist" maar ik zeg "Ik ben Naomi met autisme".' Ze vertelt daarnaast hoe het bij haar tot uiting komt, waar ze zelf tegenaan loopt en waar ze moeite mee heeft. 'Ik vertel mensen dan hoe ze aan mij kunnen merken dat ik autisme heb. Hierdoor begrijpen mensen mij beter. Als ik nu overprikkeld ben en vertel dat ik moe ben en naar huis wil, respecteren mensen mij hierin.'
Vooroordelen
Naomi ervaart veel vooroordelen rondom autisme. Zo wordt er gezegd dat mensen met autisme zich niet kunnen inleven in een ander, terwijl zij er altijd voor anderen probeert te zijn en probeert te helpen waar ze kan. 'Dit lukt niet altijd, maar vaak wel.' Ook denken mensen volgens haar vaak aan het klassieke beeld van autisme. 'Ik hoor dan bijvoorbeeld "Autisme is toch alleen voor jongens?". Om deze redenen ben ik op Instagram mijn verhaal gaan delen, om het taboe rondom autisme bij vrouwen te verbreken.'
Je bent niet alleen
Naomi: 'Er zijn altijd mensen met een andere mening. Degenen die je niet accepteren zoals je bent met of zonder autisme, zijn het niet waard om in te investeren. Weet dat je niet alleen bent en zeker niet gek of raar. Je bent een prachtig mens!'
